We współczesnej szkole stosuje się różne metody służące aktywizacji uczniów w procesie nauczania. Zalicza się do nich tradycyjne metody poglądowe oraz metody aktywizujące. W metodyce nauczania wielu przedmiotów popularna jest metoda projektów. Nazwa projekt pojawiła się po raz pierwszy w amerykańskiej literaturze pedagogicznej na początku XX wieku. Chodziło jednak tu o projekty zorientowane na wytwarzanie produktów i na praktykę. W Polsce metoda projektów także znana jest od dawna. Współcześnie jej zakres został poszerzony. Metoda projektów jest przydatna już nie tylko w opracowywaniu prac dyplomowych, ale także w codziennej praktyce edukacyjnej. Metodyka nauczania metoda projektów wymaga od nauczyciela i uczniów dużego wysiłku organizacyjnego.
Metoda projektów jest jednocześnie metodą nauczania i uczenia się. Uczeń lub grupa uczniów zdobywa wiadomości teoretyczne lub umiejętności praktyczne podczas wykonywania projektu pod kierunkiem nauczyciela. Projekt może być realizowany przez kilka dni, tygodni, a nawet miesięcy. Projekt może łączyć treści oraz przedmioty nauczania. Może to być referat, wystawa, model, raport, wytwór, audycja itp. W trakcie trwania projektu uczniowie mają obowiązek kontaktowania się z nauczycielem w celu korekty lub wyjaśnienia wątpliwości. Konsultacje zwiększają u uczniów świadomość ich wiedzy i poczucie własnej wartości. Uczniowie prezentują wyniki swojej pracy w klasie. Nieodłącznym elementem prezentacji jest dyskusja, która ma na celu wyjaśnienie wątpliwości, sformułowanie wniosków, poszerzenie tematu.
Metoda ta jest lubiana przez uczniów i nauczycieli, ponieważ aktywizuje do działania, pomaga w zrozumieniu i interpretacji wielu trudnych kwestii edukacyjnych, uczy prac w grupie i dobrej komunikacji. Jednym z największych jej atutów jest możliwość wyjścia z problemem poza szkołę, praca w środowisku, rozwiązywanie problemów lokalnych. Wyjście poza schemat nauczanego przedmiotu jest swego rodzaju atrakcją dla organizatorów projektów. Z kolei dzielenie się wiedzą w tym zakresie w środowisku szkolnym i rówieśniczym podnosi samoocenę uczniów. Współczesna dydaktyka przyjęła tę metodę w sposób racjonalny.

Na podst.: Bryła R., Wybrane metody aktywizujące i ich zastosowanie w praktyce szkolnej. „Szkoła Zawodowa” 2000 nr 2.