Metodyka nauczania języków obcych jest dyscypliną stosunkowo młodą, która ukonstytuowała się dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku. Na początku swego istnienia opierała się niezweryfikowanych hipotezach i teoriach. Dzięki osiągnięciom nauki o mózgu i poznaniu sposobów uczenia się metodyka języków obcych może dziś zweryfikować głoszone przed laty tezy i na nowo ocenić przydatność konkretnych metod i technik.

Każda szkoła, stosownie do jej etapu edukacyjnego i specyfiki kształcenia została zobowiązana do wyposażenia uczniów w wiadomości i umiejętności opisane w podstawie programowej. Do pełnej realizacji podstawy programowej określono również zalecane sposoby i metody realizacji zadań. Dotyczą one między innymi takich kwestii, jak metody i formy pracy, pomoce dydaktycznie, wyposażenie pracowni itp. Szkoła spełniająca te wymagania ma za zadanie zapewnić każdemu uczniowi opanowanie obowiązkowego zakresu wiedzy i umiejętności.

Dzisiejsza metodyka nauczania zbyt dużo uwagi przykłada do technicznej strony przygotowania lekcji, kładzie nacisk na konspekty, sformułowanie celów, zastosowane środki i metody. Tymczasem neurodydaktyka postuluje, że największe znaczenie dla procesu nauczania ma jakość stosunków międzyludzkich. Od nauczycieli języków obcych oczekuje się dziś ciągłego doskonalenia wiedzy i umiejętności, korzystania z najnowszych osiągnięć dydaktyki oraz dostosowywania sposobu pracy w klasie do oczekiwań uczniów. W ostatnich latach w dydaktyce języków obcych pojawiają się nowe pomysły: uczenie się przez nauczanie, podejście zadaniowe, metoda projektu, nauczanie połączone z doradztwem, sugestopedia, relaksacja i wizualizacja, cichy sposób i wiele innych. Celem wszystkich tych metod jest maksymalne zaktywizowanie uczniów. Zastosowanie aktywizujących metod nauczania podnosi efektywność edukacji, ponieważ pracując samodzielnie nad rozwiązywaniem zadań problemowych uczniowie przetwarzają wielokrotnie informacje. W porównaniu z konwencjonalnymi metodami nauczania także zabawa aktywizuje osobę. Podczas zabawy uczniowie bez stresu uczą się funkcjonować w społeczeństwie.

Źródło:
2. Żylińska M., Naeurodydaktyka języków obcych. Nauczanie języków obcych w świetle badań nad mózgiem. „Języki Obce w Szkole” 2009/2010 nr 6.