Współczesna cywilizacja niejako narzuca nam szybkie tempo życia we wszystkich jego aspektach. Wiele tradycyjnych modeli przeżyło się i świat sięga po nowe. Wobec gwałtownych zmian jakim podlega rzeczywistość wykształcenie zdobyte w systemie nauczania szkolnego w szybkim czasie się dezaktualizuje. Rozwój techniki nie pozwala już na kształcenie specjalistów jednej wąskiej dziedziny. Współczesna dydaktyka opiera się więc na takiej organizacji i planowaniu procesu edukacji, która ma za zadanie stwarzać uczniom optymalne warunki zdobywania wykształcenia.

W literaturze pedagogicznej dużo się pisze o nieprzystosowaniu wykształcenia szkolnego i akademickiego do polskich realiów. Tradycyjny układ, w którym na pierwszym miejscu stawia się wiadomości ulega powoli dewaluacji. Rozwój techniki powoduje bowiem, że wiadomości przestają być głównym elementem zdobywania kwalifikacji, a co za tym idzie zdobytego wykształcenia ogólnego i zawodowego. Podstawową rolę zaczynają dziś odgrywać umiejętności ponadzawodowe, a dopiero później – ogólonozawodowe, zawodowe i specjalistyczne. Głównym komponentem kwalifikacji stają się dziś cechy psychofizyczne, w tym osobowościowe. Dlatego w społecznym dyskursie często przewijają się propozycje uznawalności w systemie kształcenia kwalifikacji zdobytych poza szkołą i uczelnią. Skomplikowana jest na przykład sytuacja osób bezrobotnych legitymujących się wykształceniem wyższym.

Pojęcie uczyć się wślizgnęło się do języka korporacji. Dostrzeżono bowiem związek miedzy zdolnością uczenia się pracowników a sukcesem firmy. Kapitał ludzki zaczął uchodzić z czasem za ważniejszy od finansowego. Wyraźnie już widać, że w teorii i praktyce organizacji i zarządzania coraz cenniejszy staje się właśnie kapitał ludzki, czyli zasoby społeczne i intelektualne ludzi. Kapitał ludzki posiada też wymierną wartość ekonomiczną. Zdobycie wykształcenia należy dziś do kluczowych celów jednostkowych. W myśl definicji wiąże się ono z ukończeniem jakiejś szkoły i uzyskanie potwierdzonego odpowiednimi dokumentami profilu absolwenta.

Źródła:
1. Elsner D., Od WDN do szkoły jako uczącej się organizacji. „Dyrektor Szkoły” 2005 nr 6.
2. Kwiatkowski S. M. Kształcenie zawodowe – nowe wyzwania. „Edukacja” 2001 nr 3.