Plan jest produktem końcowym procesu planowania i jest to narzędzie kształtujące przyszłość. Ponieważ jednak plany są oparte na prognozach i programach, nie tylko kształtują przyszłość, ale również ją przewidują. Zasadnicza różnica między prognozą i programem a planem polega na tym, że dwa pierwsze są odpowiednio domniemaniami i projektami, plany zaś są decyzjami (M. Juchniewicz, K. Pasternak 2000, s.12).

Plan, czyli program organizacyjny dla kadry menedżerskiej, sprowadzający się do podejmowania trafnych decyzji tak aby uzyskać oczekiwane skutki w jej przyszłości (np. zwiększenie efektywności, skuteczności i jakości działania), można stosunkowo łatwo poddać krytycznej ocenie, sprawdzając czy spełnia następujące kryteria:

  • celowości, oznaczającej konieczność określenia i doboru środków właściwych do osiągnięcia zaplanowanych celów,

  • wykonalności, czyli realistycznej oceny planowanych przedsięwzięć. Niewątpliwie realizm planu można skutecznie ocenić zwykle dopiero po zakończeniu jego realizacji (ex post). W praktyce jednak postulat ten sprowadza się do konieczności stosowania odpowiednich metod prognozowania. Wykonalność związana jest również z oceną możliwości osiągnięcia wyznaczonych etapów planów w oznaczanych terminach,

  • operatywności, oznaczającej prostotę, przejrzystość, zrozumiałość założeń, umożliwiając w konsekwencji sprawne wdrożenie i realizację planu działania,

  • wielowariantowości, która związana jest z przygotowaniem przynajmniej trzech wariantów planu (prawdopodobnego, pesymistycznego i optymistycznego) przygotowania planu działania firmy,

  • ograniczonej szczegółowości, wynikającej z horyzontu czasowego planu. W praktyce szczegółowość planu maleje wraz z wydłużaniem się horyzontu planowania, np. jeśli plany operacyjne sporządzane w miesięcznych 1ub kwartalnych odstępach czasu są planami strategicznymi operują zwykle okresami rocznymi,

  • zupełności, oznaczającej wyczerpujący opis całego przedsięwzięcia, wraz z określeniem wszystkich czynników, które mają na niego decydujący wpływ.

Wewnętrzne elementy planu muszą między sobą płynnie współgrać. Pomocną funkcją pozwalającą na zharmonizowanie elementów planu jest koordynacja. Koordynacja planu to funkcja planistyczna, polegająca na takim ustaleniu założeń planowych dla różnych dziedzin działalności, aby były one wzajemnie do siebie dopasowane i nie sprzeczne, a w konsekwencji sprzyjały harmonijnemu rozwojowi i działalności. Plan skoordynowany jest planem wewnętrznie zgodnym