Człowiek dorosły, mimo postępującego procesu starzenia się biologicznego, dysponuje możliwościami uczenia się. Badania dowodzą, że ludzie zachowują zdolność uczenia się do późnego wieku, pod warunkiem, że metody edukacji będą dostosowane do poziomu ich sprawności intelektualnych. Za techniki uczenia się dorosłych odpowiada tzw. inteligencja skrystalizowana, wykorzystująca nawyki umysłowe, doświadczenia, płynność słowną, nowe strategie myślenia i organizacji wiedzy. Ten typ inteligencji, w przeciwieństwie do tzw. inteligencji płynnej, wrodzonej, może rozwijać się niemal przez całe życie.

Najszybciej i najsprawniej uczą się dorośli tego, co jest związane z pracą zawodową. Jednak warunkiem ich rozwoju jest nieustanna aktywność umysłowa. Skuteczność uczenia się zależy przede wszystkim od ich dotychczasowych doświadczeń edukacyjnych. Skuteczność i efektywność uczenia się dorosłych zależy też od tego, jakie metody uczenia się i jakie metody nauczania im zaproponujemy. Ważną rolę w procesie edukacji dorosłych odgrywają te metody uczenia się, które zbliżają do dotychczasowych umiejętności, nawyków i postaw. Ze względu na te uwarunkowania, organizacje i instytucje edukacyjne powinny być nastawione na odpowiedni dobór grup. Łączenie na zajęciach i kursach ludzi różniących się poziomem doświadczenia, wiekiem, motywacją itp. powoduje, że jedni słuchacze się nudzą, natomiast inni nie nadążają za programem. Znajdą się w takiej grupie także osoby z zaburzoną komunikacją interpersonalną, ponieważ boją się ośmieszenia. Style uczenia się w osób niekomunikatywnych mają najczęściej charakter zdobywania wiedzy w ciszy, samodzielnie.

W procesie edukacji dorosłych stosuje się różne metody i techniki nauczania. W literaturze pedagogicznej wymienia się najczęściej: uczenie sztuczne (pamięciowe), uczenie naturalne, czyli rozpatrywanie konkretnych rozwiązań oraz uczenie racjonalne, czyli poznawanie w działaniu. Edukacja zawodowa dorosłych wykorzystuje wszystkie możliwości uczenia się dorosłych, zależnie od treści nauczania, formy zajęć, metod pracy nauczyciela.

Źródło: Psychopedagogika pracy. Wybrane zagadnienia z psychologii i pedagogiki pracy. Warszawa 2007.